Svi mi dobro znamo jadnog kojota i suosjećamo s njim dok prolazi kroz razne nevolje jureći Pticu Trkačicu. Ova dva crtana lika zabavljaju svijet već godinama jednakom žestinom i genijalnim smislom za humor, a po broju prikazivanja i snimljenih epizoda spadaju u jedan od najomiljenijih crtanih parova koji su se ikad pojavili na malim ekranima. Njihove pustolovine ispunjene vječitom borbom brzine i, nazovimo to, genijalnosti već više od pola stoljeća nisu izgubile ništa od strasti i uzbuđenja. Davne 1948. godine u studiju legendarnog Chucka Jonesa stvorena je epizoda “Fast and Furry-ous”, gdje publika upoznaje lik bezobrazne Ptice Trkačice koja se sukobljava s gladnim kojotom čija će nepokolebljiva vjera u vlastitu genijalnost i preparate tvrtke ACME razveseljavati ljubitelje njihovih avantura kroz dugi niz godina.
Jones je stvorio navedenu crtanu seriju kao parodiju na tradicionalne i u to vrijeme popularne crtiće o sukobima mačaka i miševa (npr. “Tom i Jerry”). U periodu između 1948-1964 Chuck Jones režirao je 24 crtana filma o Ptici Trkačici u okviru Warner Brothers studija, od kojih je epizoda “Beep Prepared” iz 1961. godine bila nominirana za Oscara. Kada se spomenuti studio zatvorio, Jonesov dugogodišnji suradnik Friz Freleng osnovao je producentsku kuću DePatie-Frelang koja će još jednom oživjeti lik kojota u epizodi “The Wild Chase”, ali u svijet crtića uvesti i dva nova lika – Mačak Silvester i Brzi Gonzales koji sa kojotom i Pticom Trkačicom postaju poznate ikone tog studija. Kuća DePatie-Freleng producirala je 14 epizoda o Ptici Trkačici, dok je preostalih 11 epizoda za producentsku kuću Format Films režirao Rudy Larriva.
Lik kojota pojavio se i u nekoliko epizoda “Zekoslava Mrkve”. Tamo se naziva “supergenijalcem” (“Operation: Rabbit”, 1952.) i tvrdi da ima IQ 207 (“Zip Zip Hooray!”, 1965). No ni to mu ne pomaže da ulovi lukavog zeca. Na početku pojedinih epizoda scena stane te se publici prikažu imena ptice i kojota na latinskom jeziku, koja duhovito naglašavaju njenu brzinu i njegovu glad. Među njima su recimo: Accelleratii Incredibus/Carnivorous Vulgaris; Fastius Tastyus/Apetitius Giganticus; Delicius-Delicius/Eatius Birdius itd.
Originalno ime: “Wile E. Coyote and Road Runner”
Autor: Chuck Jones
Studio: Warner Brothers
Godina nastanka: 1949.
Zemlja podrijetla: SAD
O ČEMU SE RADI:
Autori su smjestili radnju u pustinju gdje je jedina veza s civilizacijom cesta te povremeni prolaz kamiona ili sličnih vozila. Radnja je veoma jednostavna – imamo pticu koja je brža od svega što se može naći na prašnjavim, zaboravljenim putevima u Jugozapadnoj pustinji SAD-a te gladnog kojota koji je dan za danom ganja pri čemu se koristi raznoraznim stvarčicama koji mu na kraju više odmažu nego pomažu. Tu su dakle neizbježni supermoderni, James Bondovski alati, tehnologija i razni preparati famozne tvrtke ACME koja nudi veliku paletu proizvoda – od vitaminskih tableta za bildanje mišića do raznih raketa ili sličnog oružja.
Usprkos mnogim naporima kojot nikada ne uspijeva uloviti pticu. Kod nas zvan Mirko S. Zlikovski (originalno Wile E. Coyote) prikaz je nesposobnjakovića nasuprot super pametne i sposobne Ptice Trkačice koja nevjerojatnom lakoćom i lucidnošću uspijeva izbjeći sve njegove paklene planove. On je vatreni pristalica napredne tehnologije u vječnoj borbi sa silama prirode pri čemu stalno zaboravlja osnovne principe logike. Zato čak i pored sjajno razrađenih skica nepogrešivih planova uvijek izvlači deblji kraj. Posve je opčinjen pojavom Ptice Trkačice, do te mjere da potpuno zaboravlja svoju potrebu za hranom i kao osnovni cilj postavlja ultimativno hvatanje ili ubijanje svog najljućeg protivnika. Pri tom izbjegavaju bilo kakvu komunikaciju, osim njenog poznatog zvuka “beep-beep”. Bizarne grimase ili čuvene table koje se iznenada pojavljuju iza kojotovih leđa i najavljuju bolni završetak njegovog genijalnog plana bez greške postali su dobro poznati motiv čitavog serijala.
